W loggiach odmienny jest zarówno nastrój, jak technika: styl bardziej drobiazgowy, bardziej błyskotliwy, ale o ile mniej głęboki. Z jednej strony seria scen religijnych: Biblia Rafaela, która nie pozwala zapomnieć o twórczości Michała Anioła: z drugiej cudowne fantazje „grotesek“ – nieprzerwany wątek drobnych postaci, zwierząt, kwiatów, rozmaitych motywów dekoracyjnych, otaczających niewielkie scenki zaczerpnięte z współczesnego życia lub starożytności, wykonane w malowidle i stiuku. Uczniowie mistrza Giovanni d’Udine (1487- 1564), a zwłaszcza Giulio Romano (1499 – 1546) odegrali tu rolę dominującą. Niemniej jednak dzieło to ma kapitalne znaczenie dzięki swemu wpływowi. Giulio Romano inspirował się nim w dekoracji pałacu Del Te w Man tui, Primaticcio w Fontainebleau we Francji.
Mimo tych osiągnięć Rafael nie odegra w Italii i nadchodzącej po nim bezpośrednio epoce takiej roli, jak Michał Anioł. Był on jednak jednym Z wielkich inspiratorów francuskiej sztuki klasycznej. Zobaczymy, jak wiele zawdzięczać mu będą Lesueur, Poussin, Ingres. Sztychy z jego obrazów i rysunków, wykonane przez Marcantonia Raimondi, staną się dla wielu artystów wezwaniem do podróży do Włoch, a przedmiotem pocieszających rozmyślań dla tych, którzy nie będą mogli jej przedsięwziąć.
