Charles Le Brun (1619-1690) był uczniem Voueta, mala- rzem-dekoratorem. Przed przybyciem do Wersalu znany już był jako dekorator wielu pałaców, a w Vaux-le-Vicomte objawił duże zdolności organizatorskie i „reżyserskie”: on to organizował słynne festyny na zamku ministra Fouqueta, które tak bardzo drażniły króla. Po przybyciu do Wersalu szybko zdobył sobie zaufanie monarchy, -co się wyrażało w powierzaniu mu licznych funkcji: został rektorem, a następnie kanclerzem Królewskiej Akademii Malarstwa i Rzeźby, którą sobie całkowicie podporządkował, pierwszym malarzem dworu, dyrektorem królewskiej manufaktury tkanin i mebli, a wreszcie kierownikiem dworu artystycznego w Wersalu. W tym charakterze dał odczuć swą silną rękę, mocno ingerował w sprawy architektury (m. in. z jego inicjatywy powstały wielkie skrzydła pałacu od strony ogrodowej), narzucał swą wolę rzeźbiarzom i malarzom, miał ważki głos w sprawach realizacji założenia parkowego.
Trzeba bowiem pamiętać, że jednocześnie z budową pałacu trwała akcja przekształcania terenów leśnych w wielki ogród królewski. Akcją tą kierował André Le Nôtre (1613-1700). Był on z wykształcenia malarzem (również uczeń Voueta), a w pewnej mierze i architektem, lecz w czasie podróży po
Włoszech specjalnie zainteresował się tamtejszymi ogrodami i po powrocie do kraju postanowił poświęcić się sztuce ogrodowej jako planista, w czym bardzo było mu pomocne wykształcenie plastyczne.
