Szukasz tłumacza ekspresowego z angielskiego, niemieckiego lub francuskiego w Warszawie? Tłumacz bez błędów!

ARCHITEKTURA XIII W. – KONTYNUACJA

Okna stają się coraz wyższe i coraz szersze. Masa muru zmniejsza się i otwory zajmują coraz więcej miejsca w stosunku do partii pełnego muru. W Chartres po raz pierwszy okna zajmują płaszczyznę całego przęsła. Wypełnianie jej jednym, zbyt wielkim witrażem byłoby rzeczą ryzykowną: dzieli się więc otwór okienny za pomocą maswerków na części: ostrołukowe arkadki zwieńczone rozetą. Później następuje nowe powiększenie okna i w ślad za nim podział na cztery części (paryska Ste Chapelle, 1242). Ku końcowi XIII w. mnożą się podziały: w fasadzie i elewacjach czołowych naw poprzecznych górną partię zajmuje ogromny, okrągły otwór okienny, przecięty maswerkami odtwarzającymi mniej więcej promienie koła: stąd właśnie pochodzi nazwa gotyku promienistego. W ten sposób budowla staje się właściwie obszerną halą szklaną.

Sklepienie obecnie jest czterodzielne: przęsło nie jest już kwadratem, ale leżącym prostokątem: jednemu przęsłu nawy głównej odpowiada jedno przęsło naw bocznych. Niemniej jednak niektóre prowincje, jak np. Bur- gundia, pozostają wierne sześciodzielnemu sklepieniu. Profil żeber skle- piennych drąży się i komplikuje, aby uwydatnić grę świateł i cieni. Zwornik staje się coraz ważniejszym elementem: pod koniec XIII w. zaczyna się go ozdabiać tarczami herbowymi: w XIV w. podwiesi się go u sklepienia.

Na zewnątrz wygląd budowli komplikuje się. System konstrukcyjny staje się coraz widoczniejszy. Łuk przyporowy, początkowo ukryty, później występujący na zewnątrz w formie pojedynczego łuku, rozrasta się coraz bardziej. Poczynając od Chartres, składają się na niego dwa łuki umieszczone jeden nad drugim, połączone rzędem arkad: arkady te, początkowo grube i ciężkie, stają się coraz bardziej wysmukłe i lekkie. Arcydziełem są arkady z kościoła S. Urbain w Troyes. Zmniejsza się rozpiętość łuku przyporowego przez wprowadzenie pośrodku dodatkowej podpory. Filary przyporowe były początkowo niezdobione: wkrótce zaczęto odczuwać potrzebę ozdabiania ich i obciążania, stawiano więc na nich pinakle mniej lub bardziej ozdobne: czasem umieszczano wewnątrz nich w niszach posąg. Najpiękniejsze pinakle tego typu znajdują się w Reims.

Podobne Artykuły

Zostaw odpowiedź

Twoj adres e-mail nie bedzie opublikowany.