Jedna tylko praca obejmuje całokształt zagadnień związanych z okresem omawianym w tym rozdziale: R. Schneider, La Formation du génie moderne dans l’art de l’Occident, 1936 (opracowana wspólnie z G. Cohenem, jeśli chodzi o zagadnienia dotyczące literatury): znakomita książka, bardzo ważna bibliografia. Dla ikonografii: E. Mâle, L’Art religieux en France a la fin du Moyen-âge, 1908, wyd. II, 1922: R. van Marie, L’Iconographie de l’art profane au Moyen-âge et a la Renaissance et la décoration des demeures, t. 1-2, Haga 1932. Żadna z tych prac nie omawia sztuki bizantyńskiej późnego średniowiecza, której związki (przynajmniej w dziedzinie malarstwa) z ówczesną sztuką włoską należałoby omówić w sposób wyczerpujący. Dla zagadnień kulturalnych i społecznych należy zapoznać się z bardzo wnikliwą pracą J. Huizingi, Der Herbst des Mittelalters. Studien iiber Lebens- und Geistesformen des 14 und 15 Jahrh. in Frankreich und in den Nieder- landen, Monachium 1928: tłum. fr. pt. Le Déclin du Moyen-âge, 1932. – O związkach między średniowieczem i renesansem zob. „Stan badań“. W języku polskim por. pracę Z. Łempickiego: Renesans, Oświecenie, Romantyzm, Warszawa-Dwów 1923, s. 11-78. Istotne momenty dla zagadnienia stosunku sztuki późnego średniowiecza do renesansu wnosi artykuł Z. Kępińskiego O początkach sztuki Odrodzenia (Materiały do Studiów i Dyskusji, Warszawa 1953, nr 1 (13), s. 214-248.
W języku rosyjskim ważne dwa artykuły uczonych radzieckich: B. H. JIa3a- peB, Ilpomue ęfiajibcuęfiuKaąuu ucmopuu nyjibmypbi Boapoatcdenun i M. B. AanaTOB, B 3atąumy Bo3poMcdemui, w wyd. Ilpomue óypoKyaanoeo ucnyccmea u ucnyccmeo- ananun, Moskwa 1951 s. 106-154, wyd. Akademii Nauk ZSRR (oba w polskim tłumaczeniu w czasopiśmie Materiały do Studiów i Dyskusji, Warszawa 1951, nr 7-8, s. 269-323.
