Natomiast z Amsterdamu powrócił do Lejdy, gdzie założył własną pracownię. Nie będziemy w tym miejscu mówili o obrazach Rembrandta z okresu lejdejskiego, które niewątpliwie stanowią ciekawy etap w jego rozwoju artystycznym, ale nie należą do czołowych osiągnięć. Wspomnimy tylko, że pracownia jego w krótkim czasie staje się głośna, przybywają do niej liczni uczniowie, sława artysty przekracza mury rodzinnego miasta. Po pewnym czasie jednak spostrzegł on, że pod względem artystycznym Lejda jest dlań za ciasna. Nęcił go poznany Amsterdam, gdzie można było znaleźć wielu nabywców dzieł sztuki, płacących przy tym najwyższe w Holandii honoraria malarskie. Gdy umarł ojciec artysty, a do pracowni lejdejskiej zaczęły napływać zamówienia amsterdamskie, postanowił opuścić rodzinne miasto i przenieść się do stolicy handlu holenderskiego.
Przybył do Amsterdamu w połowie 1631 r. jako dwudziestopięcioletni młodzieniec, by w mieście tym spędzić już resztę trudnego i pracowitego życia. Zamieszkał w domu handlarza dzieł sztuki, Hendricka van Uylenburgha, gdzie niebawem poznał jego krewniaczkę o tymże nazwisku – Saskię. W 1633 r. maluje Rembrandt pierwszy portret Saskii, a w roku następnym młoda para zawiera ślub. Był to moment przełomowy w życiu artysty: małżeństwo, oparte na wielkiej obopólnej miłości, zapoczątkowało najszczęśliwszy okres osobistego życia malarza, a ponadto Saskia, dzięki swemu pochodzeniu, wprowadziła męża w środowisko patrycjatu miejskiego, który teraz stanie się klientem pracowni malarskiej przybysza z Lejdy.
