W 1716 r. rozpoczął również Fischer budowę Kaplicy Elek- torskiej przy katedrze wrocławskiej. Wzniesiona na rzucie prostokąta, a nakryta kopułą na planie elipsy, odznacza się kaplica skromnością bryły i przepychem wnętrza, którego główny akcent stanowią pilastry pełniące rolę zarówno funkcjonalną, jak i dekoracyjną.
Jako architekt rezydencji cesarskich nie miał Fischer szczęścia, gdyż albo projekty jego nie były zrealizowane, albo też wzniesione budowle uległy przekształceniu lub nie dotrwały do naszych czasów. W roku 1696 opracował on plan reprezentacyjnego pałacu Schonbrunn, ale dziś znamy ten monumentalny projekt jedynie z rysunków, gdyż pałac w XVIII w. został gruntownie przebudowany i otrzymał formę rokokową. Projekty przebudowy wiedeńskiej rezydencji cesarskiej — Hofburgu – zostały raczej zrealizowane przez syna architekta, on zaś sam doprowadził do końca tylko budowę Biblioteki Dworskiej (w 1722 r.), która otrzymała ulubiony przez Fischera rzut elipsy skombinowanej z krzyżem. Mansartowskie dachy i wieloboczne mury opasujące elipsę zdradzają już wyraźnie echa architektury francuskiej z połowy XVII w. Do zachowanych, a wzniesionych w latach 1710-1714 przez Fischera gmachów państwowych w Wiedniu zaliczyć trzeba pałac Czeskiej Kancelarii Nadwornej i pałac Gwardii Węgierskiej (później Trautsonów). Są to budowle eklektyczne, zawierające elementy baroku włoskiego, klasycyzmu francuskiego, a nawet ma- nieryzmu. Pałac Trautsonów odznacza się wysoką attyką i mocno wystającym ryzalitem środkowym, zwieńczonym frontonem.
