Owernia. – Rzeźbę romańską w Owernii reprezentuje głównie wspaniała grupa kapiteli, z których najpiękniejsze są w kościele Notre-Dame- du-Port w Clermont-Ferrand, w Saint-Nectaire i w Mozat. Ponieważ twardy materiał miejscowy nie nadawał się do rzeźbienia, sprowadzono miękki wapień z Berry. Charakteryzuje je pewna surowość wykonania, pewne skrócenie postaci, odmienne od langwedockiego wydłużania i rygorystyczne podporządkowanie ramom architektonicznym. Niemniej jednak Madonna z jednego z kapiteli w Mozat ma taką głębię wyrazu, że pod tym względem dorównuje każdemu dziełu tuluzańskiemu czy bur- gundzkiemu. Jeśli chodzi o portale, zwróćmy uwagę na nadproże w kościele Notre-Dame-du-Port, a zwłaszcza na wielki tympanon w Conques (Sąd ostateczny), którego analogie z rzeźbą z Owernii są bardzo silne, chociaż znajduje się on poza granicami tej prowincji.
Poitou i południowy zachód. – Tereny południowo-zachodniej Francji (Poitou, Saintonge, Angoumois, Bordelais: od Loary do Pirenejów) przed– stawiają się zupełnie odmiennie. Spotykamy tu także wiele równie pięknych kapiteli jak gdzie indziej, zwłaszcza w wielkich kościołach w Poitou. W kościele S. Pierre w Chauvigny rzeźbiarz Gofridus nie zawahał się podpisać swego dzieła (Pokłon Trzech Króli). Ale artyści interesują się więcej portalami, a raczej fasadami, których kompozycja podporządkowana jest zupełnie odrębnym zasadom: a) rozmieszczenie płaskorzeźb na całej fasadzie: np. w Notre-Dame-la-Grande w Poitiers, w katedrze w Angouleme postacie w arkadach pokrywają całą górną partię fasady: w kościele w Montmorrillon występuje wstęga fryzu w górnej partii fasady: b) na samych portalach najważniejsza część dekoracji przechodzi na archiwolty, na których często pole każdego klińca ozdobione jest jedną figurą, a przynajmniej jednym samodzielnym motywem, co oczywiście ogranicza ilość przedstawianych tematów. Dekoracja taka występuje w kościołach w Aulnay w Saintonge, w Blazimont (départ. Gironde), w Oloron (départ. Basses-Pyrénées) – kościół Ste Marie.
