Panofsky w zwięzłej pracy (JPK, 1927, s. 55-82) wyróżnił wśród rzeźbiarzy Reims pięciu mistrzów, których udział byłby następujący: Mistrz I (aż do ok. 1225) – twórca przede wszystkim Sądu ostatecznego-, Mistrz II, pracujący w latach od 1225-1227 do 1230, twórca Nawiedzenia (jest to ów Mistrz Figur Antycznych): Mistrzowie III i IV, pracujący ok. 1230-1245, twórcy Galerii królów: Mistrz V, twórca Sw. Józefa, pracujący od 1240-1260. J. Adhémar w Influences antiques dans l’art du Moyen-âge français, s. 273 i nast, powrócił do tematu źródeł inspiracji Mistrza Figur Antycznych. E. Mâle (Rev. Paris, 1914), przypominając rolę, jaką odgrywali mieszkańcy Szampanii w czwartej wyprawie krzyżowej i fundacji Cesarstwa łacińskiego na Wschodzie, sądzi, że mógł on widzieć Partenon. Adhémar uważa, że mógł znaleźć swe modele w samym Reims. Już Panofsky (op. cit.) wykazał, że niektóre rzeźby katedry, a zwłaszcza jeden z centaurów na głowicy w prezbiterium, wywodzi się we wszystkich szczegółach z postaci sarkofagu Jovianusa. Adhémar sądzi też, że można by znaleźć podobieństwo między niektórymi rzeźbami z Reims a ilustracjami Ewan- geliarza Ebona wykonanego w Reims według posągów antycznych ok. roku 860. Fakty te ukazywałyby przynajmniej sposób pracy poszczególnych rzeźbiarzy, nie tłumacząc jednak odrębnego wypadku dwóch postaci z grupy Nawiedzenia. Villard de Honnecourt, który rysował też kilka posągów antycznych, wchodził, być może, w skład tego archaizującego warsztatu: odegrał on w Reims ważną rolę przed swym wyjazdem na Węgry ok. roku 1241 i uważano go niekiedy za ucznia Mistrza Figur Antycznych. Po śmierci tego ostatniego zajmuje jego miejsce Mistrz Sw. Józefa ok. r. 1242: zdecydowany na rozbrat z koncepcją artystyczną swego poprzednika, rozpuszcza jego warsztat, którego niektórzy członkowie mogli pracować później gdzie indziej we Francji (ok. 1247 w Ste Chapelle w Paryżu) lub poza granicami tego kraju (Bamberg).
