Hiszpania o wiele wcześniej niż Francja utrzymywała z Italią bardzo ożywione stosunki artystyczne i polityczne. Poczynając od wieku XIV malarstwo katalońskie jest prowincją malarstwa toskańskiego. Aragoń- czycy mieszkają i pracują w Neapolu. Renesans, tzn. naśladowanie wzorów włoskich, później rzymskich, wystąpi więc w Hiszpanii szybciej niż we Francji. Będzie on tu bardziej powierzchowny, ponieważ musi walczyć z bardzo silnym uczuciem religijnym i żywotnością form średniowiecznych.
Architektura. – Podobnie jak we Francji trzeba tu rozróżniać okresy. Styl pierwszego renesansu w Hiszpanii nosi nazwę plateresco (platero – złotnik), ponieważ budowle, tak jak klejnoty, są jakby cyzelowane lub pokryte delikatnym ornamentem. Motywy tej ornamentacji są, podobnie jak we Francji, zapożyczone ż Lombardii lub Toskanii. Szczególną ich cechę stanowią pozostałości stylu płomienistego i stylu mudejar, tym bardziej że wszystkie te style, które często występują razem w tej samej budowli, mają jedną wspólną cechę: zamiłowanie do dekoracji dla samej dekoracji. Plateresco występuje po raz pierwszy w Valladolid na portalu kolegium Santa Cruz (1487 -1491), sąsiadującym i niemal współczesnym z kolegium San Gregorio, w stosunku do którego stanowi najzupełniejszy kontrast. Autorem miałby być Lorenzo Vasquez z Segowii. Jako bliskie wymieniane są niektóre dzieła Enrique’a de Egas, Architekta Królów Katolickich, takie jak Szpital Santa Cruz w Toledo (1504 – 1514) i Szpital Królewski w Santiago de Compostella, rozpoczęty w 1501, o dziedzińcu powtarzającym już rytmiczny układ przęseł Bramantego. Kolegia i szpitale to charakterystyczne budowle dla architektury hiszpańskiej wieku XVI: wyrastają one z ducha tego okresu i w żadnym innym kraju nie spotykamy się z takim zestawieniem.
