Począwszy od r. 660 kalifowie Omajadzi przenoszą ośrodek życia muzułmańskiego do Syrji. Starają się oni kosztem Mekki podnieść znaczenie religijne Jerozolimy, w której powstają w końcu VII w. bardzo ważne budowle, zbliżone jeszcze do wcześniejszej sztuki chrześcijańskiej i będące z pewnością dziełem greckich architektów i robotników. „Kopuła Skalna“ (Kubbet-es-Sachra) jest rotundą pokrytą kopułą.i otoczoną podwójnym obejściem. Została ona zbudowana w typie kościoła Grobu Świętego, aby z nim rywalizować: posłuży ona w czasach późniejszych za wzór dla kościołów templariuszy. Meczet El-Aqqa, w zasadzie niewiele późniejszy, ale bardzo przebudowany, był wielonawową bazyliką o nawach zbudowanych na osiach podłużnych, jak w kościołach chrześcijańskich. Nawa środkowa, szersza od pozostałych, na jednym krańcu kryta jest kopułą. Dekoracja (kapitele i mozaiki) także była dziełem bizantyńskim, ale przystosowanym do potrzeb islamu. Mozaiki Kopuły Skalnej, zachowane dotąd na swoim miejscu wewnątrz budynku, przedstawiają palmy daktylowe obwieszone owocami, winogrona, szyszki itp.
Wielki meczet w samym Damaszku, rezydencji kalifów, mimo że stanowi dawne miejsce kultu przystosowane do nowych potrzeb, reprezentuje całkowicie sformułowany nowy program religijny. Znajdujemy tam: dziedziniec otoczony portykami, salę modlitwy w kształcie prostokąta o wymiarach 131 m X 38 m, z mihrabem pośrodku dłuższego boku, oraz minaret będący właściwie dawną kwadratową dzwonnicą syryjską. Dekoracja mozaikowa została częściowo odnaleziona po r. 1928. Podobnie jak w Kubbet-es-Sachra, jest to dzieło bizantyńskie: motywy architektoniczne powiązane gruszami, drzewami figowymi i cyprysami: postaci ludzkich brak całkowicie.
Czy również kalifom Omajadom należy przypisywać budowę pałacu w Mszatta w Transjordanii? Niewątpliwie tak, chociaż sprawa ta była jedną z najbardziej spornych w historii sztuki. Ruiny w Mszatta tworzą obszerny kwadrat o boku długości 145 m, otoczony murem, w którym mieszczą się okrągłe baszty. Budynki zgrupowane są po obu stronach kwadratowego podwórza. Główny budynek zawiera prostokątną, trzynawową salę, zakończoną pomieszczeniem w kształcie trójliścia krytym kopułą. Jest to plan syryjski, ale co najmniej dekoracja fasady jest pochodzenia irańskiego: szerokie trójkąty, wewnątrz których mieszczą się wypukłe rozety, całość zaś ozdobiona delikatną siecią winorośli i zwierząt. Dekoracja jest raczej ryta niż rzeźbiona. Odnosi się ją bądź do wieku IV, bądź przypisuje się ją sztuce arabskiej. Niedaleko położony mały pałacyk Kusajr-Amra jest bez wątpienia uznany za muzułmański, a w czasié niedawnych wykopalisk odkryto w Kasr-el-Heir (60 km na południowy zachód od Palmiry) bardzo interesującą rezydencję omajadzką.
